Camino de Santiago - Castilla - Burgos

Rivâ a Burgos fasint il Camino de Santiago, almancul in biciclete, al è un pôc come rivâ a une prime mete. Aromai a son passâts ducj i rilêfs de prime part e devant a son (o almancul si crôt che a sedin) tapis une vore planis, prin di rivâ aes monts de Galizie. In realtât si scuvierzarà che ancje la Meseta no je tant plane, ma intant si pues gjoldisi Burgos, une citât cuntune des catedrâls plui bielis dal mont.





E un pinsîr si scuen fâlu ancje pal Cid, il gno siôr Ruy Diaz, chel di Vivar; che propit bandît dal Re a Burgos al jere partît pes sôs plui grandis impresis.



-¡Albriçia, Álbar Fáñez, ca echados somos de tierra!-
[¡màs a gran hondre tornaremos a Castiella!]
Mio Çid Ruy Díaz por Burgos entrava,
en su conpaña sessaenta pendones,
exiénlo ver mugieres e varones,
burgeses e burgesas por las finiestras son,
plorando de los ojos, tanto avién el dolor,
de las sus bocas todos dizían una razón,
-¡Dios, qué buen vassallo, si oviesse buen señor!-

"Sta content Alvar Fagnez, che escomiâts de tiere o sin
ma in grant onôr in Castilie o tornarìn!"
Il gno Cid Ruy Diaz, a Burgos al jentrave
in so compagnie sessante bastons
a jessin a viodilu feminis e oms
borghês e borghesis a son tai barcons
vaìnt dai lôr voi, cun dut il lôr dolôr,
des lôr bocjis ducj a disin une sole orazion:
"Ah Diu, ce bon vassal, se al ves un bon siôr!"